Hepimiz. Şiiri - Necdet Erem

Haber verildi bize, geldi Muhbiri sadık,
Davet etti cennete, dinlemedik duymadık,
Uyduk o zalim nefse, kör şeytana aldandık,
Her şey ortadayken, sanki körüz bazımız.

Akıllı geçinsekte, tasdik etmez halimiz,
Hiç birimiz bilemez, nasıl atar kalbimiz.
Ham hayalle bekleriz, biter diye derdimiz,
Gaflet yolları kesmiş, avareyiz çoğumuz.

Dünya aldatan bir han, ecel atlı biz yayan,
Hedefe çok kalmadı, dayan dizlerim dayan,
Boşuna heveslenme, yok ki dünyaya doyan,
Bir serabın peşinden, koşuyoruz çoğumuz.

Yollar hep iniş çıkış, kime bahar kime kış,
Hayat büyük karmaşa, nedir bu itiş kakış,
Gelenler kalmaz gider, engellenmez bu akış.
Şaşkın, şaşkın bakarız, bu akışa hepimiz.

Nefis öyle bir his ki, ıslahı oldukça zor,
Bu işin aslı nedir, bir hikmet ehline sor,
Yakar durur içini, sanki sönmeyen bir kor,
İstikbali görmeyiz, sanki körüz hepimiz.

Artık açmalı gözü, dinlemeli hak sözü,
Kuran’a sarılarak, beşer bulmalı özü,
Kurtulalım gafletten, söndürelim bu közü,
Hakka halis kullukta, yarışalım hepimiz.

Dünya denilen mekan, iki kapılı bir han,
Allahtan emanettir, hayat denen tatlı can,
Uymazsan hak nebiye, artık sen derdine yan,
Şefaate muhtacız, hiç şüphesiz hepimiz.

Kabir denilen çukur, dar gibi görünsede,
Üstü kapandığında, karanlığı bassada,
Dostlar çekip gidince, yalınız kalınsada,
………Kadın erkek demeden,/…
………Güzel çirkin demeden,/…
………Zengin fakir demeden,/…
Küçük büyük demeden, YATACAĞIZ HEPİMİZ.