hep zamansız geldin...
sen geldiğinde;
ben, kırık dökük yanlarımı topluyordum
sen geldiğinde;
ben gidiyordum
gitmek yerine kırık kalbimi açmalıydım
bir köşesinde kanayan yarama merhem diye sürmeliydim
hep zamansız geldin...
sen geldiğinde;
akşam karanlığı üzerime çökmüştü
sokak lamlarında aydınlanmaya çalışıyordum
ay ışığında güneşin sıcaklığını arıyordum
hep zamansız geldin...
sen geldiğinde;
gözyaşlarımda teselli arıyordum
umutlarımı tüllendirmeye çalışıyordum
yüreğime ışık topluyordum
hep zamansız geldin...
sen geldiğinde;
önüme kazılmış kabre doğru yürüyordum
iki nefes arasında ölümü hissediyordum
dünya nimetlerinden kopmaya çalışıyordum
hep zamansız geldin...
sen geldiğinde;
gerçek sevgiliye doğru yürümeye çalışıyordum
karanlık tünellerden gerçek güneşe ulaşmaya çalışıyordum
kimseyi görecek halim kalmamıştı
hep zamansız geldin...
sen geldiğinde;
ben bende değildim. (E.B.)
Kayıt Tarihi : 4.2.2013 10:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!