dagların dorukları gibi,
hep yükseklerden baktın.unuttun,
dagların eteklerini
kökünü toprakla saglamlaştıran yerleri.
kaç fırtınalar esti, bilirmisin
doruklarında,hissetmedin.
yükseklerdeydin hep,
fırtınalardan koruyan bendim seni,
unuttun!
üzerinden çıkarıp attıgım dünlerini,
sevdalara boyun egmeleri
dökülen gözyaşlarını ne çabuk?
yarının elbiselerini giyerken tenine
yüregimi söktügünü,
yanında götürüp, beni öldürdügünü
unuttun! hem de kandini de.
atilla durukan
12.10.2010
Kayıt Tarihi : 12.10.2010 15:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!