Hep Yolcuyum Hüzne Şiiri - Afşin Dualı

yıkıldım içime sindikçe,
kaybettim aradıklarım meçhule,
düştükçe komşu oldum şerre,
bir günüm gülerken diğeri hep yolcu hüzne..

yolum artık çok uzun,
vedalara kapı araladım unuttum,
gerilerimde kalanlar söndü, anı olarak kaldı,
ölümlü dünyanın son baharıyım..

ölüm, geleceği unuturken kapıma vardı..
ritim artık kalemlerime aktı,
çabalarım hep doğruyu yabancıya öğretmekti,
haince bakışlar demir atan bu gemimi yaktı,
insanlar hüznümden mutluluğumu çaldı..

dolacak olan benim gözüm,
yerime ağlayıp güldüler,
anladım ben, maskeyle gülenler ağladılar çaldılar,
huzur dolu günümde zehir olarak kullandılar..