Hep Yanındaydım Senin Ben

seni hiç terketmedim
hep yanındaydım senin ben...
bahar geldiğinde,
kelebek olurdum bazen,
senin çevrende dönen...
bazen de bir bahçe olurdum,
sen gülleri koklarken...

yedi elli vapurunda,
yanındaydım ben
sen martılara
simit atarken...
veya,
kimsesiz bir çocuğun,
yanağını okşarken...

bir yağmur tanesiydim bazen,
saçlarından süzülen...
bazen bir kar tanesi olurdum,
omuzlarında dinlenen...
seni hiç terketmedim,
hep yanındaydım ben...

kederli günlerinde,
gözünden süzülen yaşdım ben...
coşkularında ise,
bir gamze olurdum hemen,
güzel yüzünde beliren...

sonbaharda;
dalından kopmuş,
sarı bir yapraktım ben...
senin peşinden sürüklenen,
yazın bir meltem olurdum hemen,
ılık ılık esip
seni serinleten...
veya,
kur yapan bir dalga,
sen denizde yüzerken...
seni hiç terketmedim,
hep yanındaydım ben...

bir seçeydim bazen,
camında üşüyüp titreyen...
aralasaydın pencereni,
içeri süzülecektim hemen...

bırakıp beni
gittiğinde sen,
bende bıraktım kendimi orada,
koşuverdim peşinden...
ve...
o gün, bu gündür birtanem,
hiç terketmedim seni,
hep yanındaydım ben...
hiç bırakmadım seni,
hep ruhundaydım ben......

mart 2010
çekmeköy