Hep Yalnızlık Ve Akşam Şiiri - Nebi Ünler

“Kırk çinili dergahta...” Bir bülbül avazının
Yorganlarla örtülü, cellatlar’ca bin infaz...
Akşam oluyor lâkin, Sabah vardır, var yarın
Tanrım gayrı duy bizi, Deme ahlarınız az...
..
İlla Kerem gibi kül, olmalı mı şu kulun?
İlla Mecnun misali, gezelim mi çöler de...
Sevda, vefa, sadakât, Kafdağı’n da yoksulun
Bir parmakla dokunuş, yakar sanal göller de.
..
Bir Keloğlan devlere, Köroğlu zalim beye,
Eskiden ebe, dede, masallara boğardı...
Teselli sanal âlem, dönüyoruz okeye,
Oysa konu komşuyla, ne dostluklar doğardı.
..
Kulakların çınlasın, var mı senli bir akşam,
İçimde ki fısıltı, gölgemle boğuşuyor...
Gözüm gibi sevdiğim, hep yalnızlık ve akşam,
Yılgın Yağmur kafes den, dumanla konuşuyor...
..
Aşiyansız, 11.06.20 – 20.39 Y.Y.
................