Herkez anlatır cocukluğunu,
Anılarını anımsar bazı zaman.
O zaman kesitleri düşündürür beni,
Özlemini hissettiğim an
Hiç oyuncak bebeğim olmadı,
Ben yapmıştım tahtadan.
Evcilik oynardım hani......
Çiçeklerden taç yapardım başıma.
Yiyecek taşıyan karıncalardı arabam.
İzlerdim doyasıya.
Yarış yaparlardı sanki,
Doyamazdım hayallerime.
Çamurdan ev yapardım.
İçine anne baba.
Etrafına da çocuklar.
Bir köpeğimiz vardı,
Adı da YAMAN' dı, irice
Üzerine binerdim,
Dolaştırırdı beni sevgiyle.
Özgürce koşardım,
Bozkırda, dağda.
Acıktığımı anlayınca da
Dönerdim ana kucağına.
Ne kadar da sahidendi o günler
Ne kadar da sahiden.
Şimdi ise Yalan oldu nafile
Hep Yalan.
Kayıt Tarihi : 14.2.2006 16:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aldığımız nefes, yaşadığımız dünya yalan.
Hiçbir şeye yanıp kahrolmam,
Bir gün seni sevdiğimde olursa yalan.
Fani derler insanların yaşantısına,
Dünümüz yalandı, bu günde yalan.
Seni benim kadar, anan baban sevmişse,
İnanma bir tanem yalındır yalan.
Dünya hayat bu gündür, yarınlar hiç yok,
İstikbal, ümitler, hayaller yalan.
Sensiz biri dünya var ise de, âlemde,
Vallahi inanmam, yalandır yalan.
Hani sevgi önderleri, Kerem'ler, Aslı'lar,
Hani Leyla ile Mecnun, hepsi birer yalan.
Ben Kerem'im sen Aslı, ben Mecnun'um sen Leyla,
Bizden sevdalısı varsa, yalandır yalan.
TÜM YORUMLAR (1)