Hep vurulan benim ! Şiiri - Erhan Ünlü

Acı mı Canom ;
O benim bir parçam
Kerbela'dan beri susuzum
Vuruluyorum
Tarihin bütün sayfalarında
Bütün coğrafyalarında
Ben vuruluyorum .
Dağda
Ovada
Köyde
Kasabada
Bütün kente de ben vuruluyorum .
Sırtımda bıçak izleri
Etleri canlı canlı yakılan ben
Derisi canlı kanlı yüzülen ben
Yüreği sevipte hor görülen ben
Bana acıları mı sorarsın ?
Bana acıları sorma ,
Ben acıların kendisiyim
Bana insanları sorma
İnsanlar vurdu beni
Yüreğimi yakan insanlardı
İnsandı beni hor gören .
Bana aşkı sor
Bana sevdayı sor
Bana ;
Acılarla nasıl yaşanır onu sor
Bana ;
Ölümün çarkında
Nasıl yaşanır onu sor
Bana , seni Sor canom .
Ben feleğin çemberinden
Dönüp gelmişim ,
Ben azrail'in pençesinden
Kurtulup gelmişim .
Ben yaşamın
Acımasız , ölüm çarkından
Dönüp gelmişim.
Ben yaşamın unuttuğu
Sevgisinin hor görüldüğü
İnsanların vicdansızlığından
Kurtulup gelmişim .
Bana
Acıyı soracak mısın daha canom ?
Yüreği susuzluktan çatlayan ben
Kurşunlanan
Dövülen
Hor görülen
Annesinin karnında
Deşilen cenin ben
Ben hangi acıdan bahsedeyim ?
Daha hangisini yazayım ?
Nereden başlasam
Elimde kalıyor
Kan kokulu cümleler .
Acı mı Canom ;
Ben iliklerime kadar yaşadım .
Seni sevdiğim gün
İliklerimde yeniden hissettim
Olsun be uçurum çiçeğim
Senin için çekilen çile de
Acı'da bu yolda mübahtır.
Senin için çekilen cefada kutsaldır
Sen de benim kutsalımsın .
Ama Cihan parçam ;
Hiç pişman değilim
Seni sevdiğim için .
Yine
Yeniden tanısam seni
Yine aşık olur
Daha çok severim.
Acılarım kat kat artsada
Seni yüreğime
Kanata Kanata yazarım
Seninle gelen acılarıda seviyorum.