Hep Ver... Şiiri - Müzeyyen Boyraz

Bayram geliyormuş; Ama ne?
Sanki pek hoş,
Bir tanrı kulu deli divane..
Oysa her şey boş,
Mutluluk çoktan virane..
Peki bu telaş ne?
Ver.. ver.. ver..
Onu ver bunu ver!
Hep alacaklar ve hiç yetmez,
Sen bıkmadan hep ver!

Bayram temizliğiymiş; Ama ne?
Sanki tek dert bu, sanki tek ihtiyaç,
Bir deterjana da muhtaç..
Var mı sorulmaz, sadece istenir.
Ver.. ver.. ver..
Onu ver bunu ver!
Hep alacaklar ve hiç yetmez,
Sen bıkmadan hep ver!

Bir tek ana anlarmış; Ama ne?
Öylemi sanırsın?
Hayatın ona prangada,
Ama oğulları tek derdi ve torunlar da cabası
Hepsinin hatası ve tasası sanki seni gerdi.
Doğurmadın ama; çocuklar piyangodan,
Güya anneliğe değerdi.
Yanılırsın ama derdi bitmez.
Ver.. ver.. ver..
Onu ver bunu ver!
Hep alacaklar ve hiç yetmez,
Sen bıkmadan hep ver! ..

Ağlarsa ana ağlarmış; Ama ne?
Kırk yıl taşırsın, bir gün isyanlardasın,
Ama sen şimdi; bir kara cadısın.
Daha ne kaldı alacak?
Utanmadan, sıkılmadan ve derdini hiç sormadan
Hep sadece alın, sakın vermeyin,
Sonra zarar edersiniz.
Ver.. ver.. ver..
Onu ver bunu ver!
Hep alacaklar ve hiç yetmez,
Sen bıkmadan hep ver! ..

Hangi bayrammış ki; Hatıranda iyi?
On iki yıl birkaç saatlik açık görüş
Ve mahpushaneden dönüş..
Çile bülbül hep çile! ..
Belki birkaç bayram var iyi ama;
Baba da vefat edince bir çile daha
Ve her bayram ruhuna fatiha,
Lal olmuş dil, konuşsa nafile…
Ver.. ver.. ver..
Onu ver bunu ver!
Hep alacaklar ve hiç yetmez,
Sen bıkmadan hep ver! ..

Bayramı neylersin ki; Sanki sana mı geldi?
Borç.. borç.. borç..
Eksilmez hep üstüne koy! ..
Yok ki alacak, borç yine sana kalacak.
İsyan suç, hayırlara yer yok,
Hep susmak, hep susmak...
Ver.. ver.. ver..
Onu ver bunu ver!
Hep alacaklar ve hiç yetmez,
Sen bıkmadan hep ver! ..

Daha kaç bayram ki;
Ne derdi, ne de çilesi bitecek mi?
Kaybolan yıllar, giden ömür dönecek mi?
Benliğin de gitti, yeniden gelecek mi?
Ne kaldı geriye?
Bir kuru can ve bir göçük beden..
Yetmez, sen yine de ver!
Ruhun da olmaz sana hediye…
Ver.. ver.. ver..
Sen bıkmadan onu da ver! ...