Hep ve Hiç Arasında Şiiri - Halil Tunç

Ben, bir gökkuşağının içinde doğmak isterdim
Rengârenk bir hayat yaşamak için...
Hep ve Hiç arasında gidip gelmeden,
Gecelerin sabahına kurulmak isterdim.
Susmak ve konuşmak arasında kalırken,
İçime batan lafları tek tek sökmek isterdim.
Söküp atmak ve sabaha çıplak uyanmak.
Bir çocuğun kalbi gibi saf ve tertemiz...
Bir gün bu sinsi karanlık gider mi?
Tekrar doğar mı güneş mutluluk kapısından
Yolunu gözlediğim ışıltı kalbimi okşar mı?
Unuttuğum şiirler yeniden söylenir mi?
Yıldızların döküldüğü sevgi akşamında
Kaybolduğum tenha sokakların ardında
Yaralarımı sarar mı gözlerime dokunarak
Nefes olup da avaz avaz içime dolar mı?
Çığlık çığlığa yalnızlığa koşarken,
Koskoca bir hiçliğin tam ortasında