Hep tekrar Şiiri - İbrahim Halil Aycicek

Aynı yaralar tekrar açılıyor.
Hep tekrar.
Hep tekrar.
Susturuyorum içimdeki çığlıkları
Tam isyana kalkışıyorum; bastırılıyor tüm güçlerim
İçerimde bir ihanet
Böyle olmamalıydı diyorum kendime
Güzel günlerin hayalini kurmak olmamalı payım.
Kucak açmalıyım güneşe,
Denize, aya, yıldızlara,
Çiçeklere,böceklere,kedilere,kuşlara,
Yaşamalıyım geriye dönüp bakmadan,
Kaybetmek korkusunu yaşamadan,
Bir daha elime geçmeyeceğini bilerek, anın...
Yaşamalıyım doya doya...

Aynı yaralar tekrar açılıyor...
Hep tekrar.
Hep tekrar.
Dinmiyor içimdeki ağıtlar...
Ellerimi pantolonumun ceplerine koyup
Bir ıslık çalmak istiyorum.
En sevdiğim, en keyifli şarkıları mırıldanmak.
Evlerin çit duvarlarından sarkan sarmaşıklar
Düşüyor gölgemin üzerine.
Aklımda sorular, sorular...
Unutuyorum anı.
Böyle olmamalıydı diyorum kendime.
Güzel şarkılar söylemek isterken ben
Ağıtlar düşmemeliydi payıma...

Aynı yaralar tekrar açılıyor.
Hep tekrar.
Hep tekrar.
Hangi limana varacağını bilmediğim gemilerdeyim
Belirsizliklere doğru kırıyorum dümeni...
Ummadığım anlarda hatırlatıyor kendini bu sancılar
Gitmeliyim diyorum kendime.
Madem bu yolculuğa karar verdim, gitmeliyim...
Öyle uzak olmalı ki vardığım yer,
Kendimi bile bulamamalıyım orada diyorum.
Bitiyor denizlerim...
Kendime geliyorum.
Terk etmeye cesaret edemediğim o benliğe...

Aynı yaralar tekrar açılıyor.
Hep tekrar.
Hep tekrar.
Bir sepetle kapı önüne bırakılmış bebek gibi
Terkedilmem gerekiyor herhalde,
Yoksa neden ola bu sancı...
Kendi hatalarımı yaşamaktan korkmak mı?
Anlam veremiyorum.
Anlam vermek istemiyorum.
Uğruna uykuları böldüğüm bu acizlik
Yırtıyor kalbimi,
Sızıntıları takip ederek buluyorum kanayan yeri.
Ne var ki tedavi edemiyorum.
Kanıyorum...

Aynı yaralar tekrar açılıyor.
Hep tekrar.
Hep tekrar.
Sana böyle aşık iken sevgilim.
*Hep sürecek bu intihar...