Hep Susacaktı Şiiri - Vayo Kayra

Sevgisinin sıcağından, mil-
Hasret, bulutları oluşmuştu.
Bulutlarda biriken,
yağmurları yağdıracaktı.

Eğer; çarpabilseydi,
Gözlerindeki artı bulutlara,
Eksi bulutları,
Olmadı...

Bir rüzgardı!
Aniden çıktı!
Bulutlar dağıldı...

Onu da, savurdu!...
Bedenide, ruhuda yine, yalnızdı.
Sanki; geceydi, karanlıktı.

Güzel, bir rüya sonrası,
Gördüğü; kabustu!...
"Aşk; " son kez yanan, ışığıydı.

Bulutların adı; sevgiydi, soyadı hasret...
Yağmurun adı; şiir...
Bembeyaz sayfalara;
Aşkını, yağdırdı çişil çişil...

Bir damlası bile düşmüyordu,
Sevdiğinin üzerine...

O, kupkuru ve şaşkın bakıyordu.
Belki de, içinde; fırtınalar kopuyordu.

Korma! demişti ama; yine korkuyordu,
Suskundu!
Bir daha hiç konuşamayacaktı!...

V.Kayra