Hep Sormuşuz Şiiri - Cuma Yüksel

hep sordum kendime yanlışı nerede yaptım diye,
hep sordum kendime neden insanlar aradığını kişiyi ararken,
dürüst olsun,
samimi olsun,
şu olsun, bu olsun diyerek özetleme gereksinimi duyuyor,
sebep ne, niye…

sanki kendileri yeterince dürüstlermiş,
sanki kendileri yeterince samimilermiş gibi…

daha neler neler sordum bu gece kendime,
bilsen bu soruları neden sorduğumu,
bir yolunu bulup mutlaka ulaşırdın bize,
bir çözümünü bulup mutlaka olurdun sorularıma netice…
susma hadi sende sor!

biliyorum bu sorunun cevabı zor,
ama soruyorum işte,

sorum,
bilsen, bu hayatın riyakarlığını,
doğmak ister miydin anne?
sanırım istemezdin,
ne güzel o zaman ben de olmazdım..

sonra zaten ben de hiç doğmak istemezdim ki,
karanlık olan hiç bir kalbe..

inanın umurumda değil,
afili sözler, abartılı şiirler falan hepsi hikaye
deyip,

ve orta parmağımı samimiyetsiz tüm suratlara gösterirdim.
onlar daha gülmeye başlamadan ben kopardım,
kıyamet gibi ihanetlerden,
gerçek bir,
aleme…