Bazı geceler,
Kocaman bir ay asılırdı pencereme.
Sen girerdin içeri.
Pazen yorganımı,dolunaya batırıp
Üşüyen kollarıma çekerdin.
Onun için değilmi annem,
Hep sıcak kaldı yüreğim.
Çatlayan ellerim,
Senin kurabiye kokulu,
Avuçlarında soluklanırdı.
En mutlu düşlerimi,
Başım göğsünde çukurlaşırken,
Dünyanın en güzel yeli,
Saçlarımda dolaşırken görürdüm.
Pazar çantasından,
Bakır tencerenin kızılına karışan,
Pembe köpükleri odamıza taşan,
Çilek reçeli kokularıyla,
Baharı getirirdin evimize.
Ders kitaplarının başında,
Hep kıyımızdaydın.
Bazen kareköklerin içinde,
Bazen bir şiir aralığında,
Uyur kalırdın bizimle.
Ah annem...
Sobada, kızartılmış ekmeklere
Sürerken sevgini,
Uykusuzluğunu,
Yeni sabahlara uğurlardın.
Benim papatya saçlı annem.
Ben hala,senin diktiğin
Bez bebekle uyuyorum.
Çünkü, o sen olup içime akıyor.
O da kurabiye kokuyor.
Kayıt Tarihi : 3.4.2007 01:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
hakkınız yoktu beni ağlatmaya
güzeldi güzel hem de çok güzel
tebrikler...
TÜM YORUMLAR (6)