HEP SESSiZ Şiiri - Mehmet Emin Yeşilmen

Hep sessiz kaldım sana.
Kelimeler dökülmedi bir türlü ağzımdan.
Seni düşünürken,
Sabahın ışıklarını özlüyordum.

Susturup söylettirmediler,
Güzelinden kelimeler toplamıştım oysa.
İçimdeki çığlığa mahkum kaldım,
Sense ötesinden habersiz bir arkadaş kaldın.

Öpmesiz, dokunuşsuz
Vede çekingen.
Ütopyalaşıp kaldı tüm hisler.

İçimden bir ses
Söyle, bağır diyordu tüm etrafa.
Yapamıyordum.
O kadar karışıklık vardı ki,
Gücüm yetersiz kalıyordu.
Gizli kaldı bu güzel aşk
Ve ben üzülüyordum.