Hep Senin Yokluğunda Şiiri - Muammer Yalçın

Etrafımda dolaşan hani o dost dedikler
Bani düşman bildiler hep senin yokluğunda
Açıldı bütün gönül dağlarım da gedikler
Uçurum yar oldular hep senin yokluğunda

Düştüm çıkmaz yollara şansım yaver gitmedi
Geçme dedim yıllara ama gücüm yetmedi
Ektiğin o güllere sular da kar etmedi
Birer birer soldular hep senin yokluğunda

Yalandı hasretine desem de alıştığım
Yalandı yar elinden tutupta gülüştüm
Yalandı her an canlı tutmaya çalıştığım
Hayallerim öldüler hep senin yokluğunda

Anılar vurur bazan sanki bir balyoz gibi
Gönülse uslanmıyor çektiklerim az gibi
Sevilmeden sevmesi sanki dersin haz gibi
Bu halime güldüler hep senin yokluğunda

Sen gittin kaydı sanki yüreğimden yıldızlar
Erkeğe döndü bir an gözüm de bütün kızlar
Hayatımla oynadı Yalçınım vefasızlar
Gençliğimi çaldılar hep senin yokluğunda