Hep Seni Yazdım Uzaklara Şiiri - Safiye ...

Adres aramaktan nefret ederim. Hele sadece açık adres bilgileriyle aramak..! Tarif iyidir…
Hani market arkası, cami yanı bildik bir yerden tarif rahatlatır insanı elinle koymuş gibi buluverirsin aradığın yeri. Yabancı filmlerde enteresan gelir adresler bana 148 caddenin kuzeyi der biri diğeri gider eliyle koymuş gibi bulur.. bizde tarif olmazsa olmaz.. 
Bir yayınevi sahibiyle randevum var, editörlüğünü yaptığım şiir kitabı için yardım alacağım, hani hatır işi gidiyorum. Hatırı sayılırda bir yazar kendisi aynı zamanda da yayınevinin sahibi, ama tanışmak bu güne nasipmiş.
Ortak dostumuz tavsiye etti, rica minnet gidiyorum yani… kendim için olsa isteyemezdim, tanıyan bilir beni, eşime dostuma açamayacağım kapı yoktur.
Sağolsun çocukluk arkadaşım kendiside yazar olan dostum ayarladı randevuyu, Galata kulesinin dibinde indim taksiden... tarif o noktadan yapılmıştı çünki…
Galata kulesiyle ilgili inanışı duymuşunuzdur, buraya birlikte çıkan çiftler muhakkak evlenirlermiş. Hani aklınıza koyduğunuz biri varsa, hazırda hikayeden haberi yoksa, çok merak ediyorum… hiçte görmedim… gibi faseryalarla bir uğramanızda fayda görüyorum…

Ne güzel bir yer, daha önce gelmemiştim… hep önünden egeçerim…
Bir iki esnafa sorduktan sonra buldum adresi, eski bir bina ne yaşanmışlıklar vardır buralarda diye düşünerek çıkıyorum merdivenleri, biraz rutubet kokusuna karışmış yemek kokuları geliyor burnuma, karnımda acıktı hani… merdivenler karo taşından şimdi yok bunlardan piyasada.. Bizimde ev girişimiz bundan döşeliydi eskiden…

Orta boylu, göbekli, yuvarlar küçük gözlükleri burnunun üzerinde düşecekmiş gibi duran bey açtı kapıyı gülümseyen yüzüyle,
-merhaba..! safiye ünlü ben telefonla görüşmüştük..
-buyurun lütfen bekliyordum..
ses tonu güzel yaşına ve fiziğine uygun kulağıma hoş geldi..

daracık ince bir koridordan yürüdük, yolu bilmediğim için takip ettim kendisini.. her yer kitap zaten dar olan koridoru dahada daraltmış duvardaki kitaplar…
genişçe bir odaya girdik bir masa, kanepe, köşede bir tv her yer kağıt, dergi dağınık üstüste.. esmer bir bey ayağa kalktı biz girince,
-efendim tanıştırayım sizi…
-hanımefendi editörümüz ….
-beyefendi şairimiz bilmem kim…
belli ki bir mevzu üzerinde çalışıyorlardı, gelişimle ben bölmüş oldum..
-hanımefendi müsaadenizle, diyip açıklama yaptı konuştukları mevzuuyla ilgili…
-aman efendim tabi ki rica ederim,

çayımı yudumlarken, odanın duvarlarının olmadığını fark ettim.. duvar yok evet, dört duvar tamamıyla kitaplarla dolu dev bir kütüphane sanki.. daha önce görmediğim bir manzara bu benim, hayretle bakıyorum.. kitap duvarların arasında sadece uzun bir pencere açık müthiş bir boğaz manzarası..
insanın bu şehre aşık olmaması mümkün değil doğrusu…

-bu manzara yaşatıyor beni diyor usta yazar… bu manzara yüzünden bu eski binadan kopamadım, eşim yıllardır başımın etini yiyor şöyle konforlu yeni bir eve taşınalım diye.. başka bir yerde yaşayamam ben diyorum… haksızmıyım hanfendi…
-valla doğrusu bina konusunda eşiniz haklı ama manzara konusunda siz daha da haklısınız diyorum..  gülüşüyoruz…

arkadaşımın kitabını konuşuyoruz, inceliyor… bu işin piri tabi, hemen fikirlerini söylüyor. Ölçüler, dizayn, sayfa yapısı, önsöz, arka yüz, IBN numarası derken genel hatlarıyla oluşuyor kitap.
Kendi kitaplarından bir kitap hediye ediyor bana imzalı. Kendi yaptığı özel içkisinden de ikram etmeyi ihmal etmiyor.
-öyle herkese ikram etmem bilesin…tarifini eşim bile bilmez, sırdır..! diyor
hayat iksiri gibi tadıyorum özenle…
bu tarifi yapıp satsa daha rahat bir hayat sürerdi diye düşünüyorum.. 
bu yazar çizer tayfası böyle ama biliyorum… yaşamla hep bir kavgaları olur bilinmez..

iyiki gittim, iyiki tanıdım kendisini, hayata dair çok şeyler kattı bana…
öyle bir günü anlattım diye kolay sanmayın, altı ay falan sürdü çalışma ve kitap çıktı..
“Hep Seni Yazdım Uzaklara”.. şairin ilk kitabı, benimde ilk edit ettiğim kitap olma münasebetiyle kıymetlimizdir …

yaşamda kimlerle nerelerde yollarımızın kesişeceğini hiç bilemiyoruz… ve bu bilinmezliğe bayılıyorum ben…