Bir şiir yazıyorum durmadan gündüz gece
Şarkılar seni söyler ismin dilimde hece
Sevdamız gönüllerde çözülmeyen bilmece
Ben hep seni yazmışım yüreğime gizlice
Sararıp solan yaprak dökülürken yerlere
Yaşla dolu gözlerle avuç açtım göklere
Ömrümün son deminde sensin derdime çare
Vuslat var dileğimde âmin dedim bin kere
Sevgimi anlatmaya sayfalar da yetmiyor
Tükenir ümitlerim teselli kâr etmiyor
Ak düştü saçlarıma bu ayrılık bitmiyor
Unutmak mümkün değil sevda baştan gitmiyor.
Kayıt Tarihi : 6.1.2007 22:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ayrılık acısıydı bu, kolay değildi üstesinden gelmek. Haykırsaydı sevgisini, pencerelerden bağırsaydı adını sokaklarda, diner miydi acıları? Yılın ilk günlerinde yağan karın beyazına dökseydi karanlıklarını, aydınlanır mıydı içi? Batmakta olan güneşin kızıllığına, sütmavisi kesilen gökyüzüne çizseydi aşkını, azalır mıydı o kadına olan özlemi? Kalemini kanına batırıp ak kağıtlara yazsa bu aşkı, biter miydi bu hasret?
Saygılar selamlar Eskişehirden ...
TÜM YORUMLAR (11)