Hep Seni Sevdim Şiiri - Cemil Aygen

İşte böyle vefakar dostum
Ondan ayrılalı seneler oldu ama
birbirimiizden hiç kopmadık
Birbirimize hiç resim göndermedik
Görüntümle çehremle ilgili
Ne o bana nede ben ona birşey sordum
Hep 25 30 yaşlarındaki görüntümüz
Hafızalarımızda tüm şirinliğiyle kaldı
Sık sık görüşebildiğimiz için
Aklımıza bile gelmedi yaşlandığımız
Gün gün onun sesini duydum içimde
Sesinin değişip değişmediğinide bilmiyorum
Bir sürü ÖNEMLİ DEĞİL hastalıklarımıza
İkimiz de tutulduk da
Bir sürü ÖNEMLİ DEĞİL geçmiş olsunlarla avunduk
Ama işinde zamanında,ömründe artık
Sonuna gelmiştik
Birilerinin ima etmesine gerek yoktu
Hani bir ruh bezginliği,Yılgınlığı vardı ya
İşte ondan....İlk bana o söyledi
Yorgunum dedi...Yoruluyorum
Hani insanın yapacak hiçbirşeyi olmadan yotulmak
Sadece benimle haberleşmeyle
Kendiyle uğraşırken yorulmaktı bizimkisi aslında

Ne o evlenmişti ne de ben
Aslında bir sürü olaylar,oyalayanlar
İstekler,Neler olmuştu da neler...
Ben kendimden biliyorum...Hepsi ama hepsi
Ters geldi...Olmadı..Başlamadan bittiler
Ve her olmadının başında,Sonunda

Fırından alınmış Taze Ekmem Lezzetiydi
Sıcak ve sevgi yüklü bir SOHBET
Her defasında bizi biribirimize
Tekrar kavuşturuyordu

Ben ona hiç yaşını sormadım
Oda bana
Gözleri, saçları, mimikleri
Ve mükemmel dudaklarıyla
Hep gözümün önünde duruyor
Hiç ayrılmıyordu
Sahi ona 'sevgilim' siz
Hayatım, canım sız hiç hitap etmemiştim
O da Bana...
Koca bir tuhaf yaşam
Koca bir yaşanası ömür..
Paldır küldür... Geçmişti işte
Tüm bunları yaşadıktan sonra
Onun cenazesine de gitmedim
Mezara koyulurken
Yüzünü görmekten, ona görünmekten korktum
Şimdi mezarına çiçek koyacağım
Şehirlerarası 1 saatlik yol
Vaktimde bol nasılsa
Buna da alışmak zorundayım
O hep böyle derdi..Zaten
Konuştuklarımı unutma
Telefonunun öteki ucunda
Her zaman ben varım..Aç konuş...
Ölsem de yaşasam da hep ordayım derdi
İyi ki 'O' bedensel temaslarla hatırladığım
Yaşantılar bırakmadı bana
Yoksa ben o telefonun ucunda olmaz
Onu aramaz..
Ne kendimi ne de kutsal aşkımızı
Yaşatamazdım....