Hep seni hatırlarım Şiiri - Celal Odabaş

Sararmış bir yaprak düşse dalından,
Can gider sanki canımdan.
Ruhum yükselir
Başı dumanlı bir dağa,
Heni derler ya,
Yedi bağa bir dağa yağar kar.
Palandöken'i kollar.
Rüyalarımda
Kıvrım kıvrım bitmeyen yollar.
Buz tutmuş bir dere,
Bembeyaz karlarla bezeli evlerde,
Kılıç misali
Saçaklardan sarkan buzlar,
Faytonların arkadından asılan çocuklar.
Emi!, Emii!
Arkaya kamçı diye bir ses duyduğumda,
Hep seni hatırlarım.
Kar üstünde yalın ayak bir çocuk,
Göz yaşı
Buz tutmuş yanağında,
Ruhumda açan Kardelen gibi,
Taze ve mağrur tomurcuk.
Henüz okul çağında.
Elleri mosmor
Gözleri ışıl ışıl yavrucuk.
Hep sende,
Hep noksan,
Hep eksik kaldı yarım.
Hep seni hatırlarım.
Kıtlama
Tavşan kanı bir çay,
Odun ateşinde cağ kebabı,
Hele de
O kadayıf dolması.
Vay anam vay!
Özlemleri bir lavaşa sararım,
Hayalini kurar da
Hep seni hatırlarım.
Lalapaşa'dan yükselen ezan sesi,
Alvarlı Efe'nin nefesi,
Evliyalar şehri,
Gençliğimin gözdesi.
Ah! Erzurum, Erzurum.
Varsın kalsın da sende yarım,
Ben hep seni düşünür,
Ben hep seni anarım.
15.11.2019