Hep sen varsın Şiiri - Oktay Çekal

Hep sen varsın…

Ruhum beni unuttun, alıp başını gittin uzaklara,
Üşüyorum içten içe, titriyor bedenim yokluğunda,
Cansız tenimden, dökülüyor ömrüm,
Her saniye yaşlanıyorum, akıp gidiyor yıllar…

Hayat sebebimdin, güneşten gelen aydınlığım,
Gökyüzü ağlıyor, buluta teslim yüreği,
Yokluğunun yokuşuna, tırmanıyorum yalnız,
Duygularım terk ediyor, ben kopuyorum içimden…

Karanlık bir acı kaplıyor, darmadağın ederek,
Uyuşmuş hafızamda, görüntüler dolanıyor belirsiz,
Adımlarım çekiyor, en dibe düşüyorum,
Tutamıyorum hayata, kesiliyor nefesim…

Senle var oldum, gözlerim gördü yaşamı,
Lezzeti sendin, aldığım havanın,
Sokaklara hayat veren gülüşünde dolaşırım,
Yalnızlığımın boşluğunda, hep sen varsın…

Oktay ÇEKAL
02.01.2012-10.23