Hep sen Şiiri - Hatice Nayır

Eski bir çeyiz sandığında bulduğum
Dantel bir örtü gibi
ömürlük bakıyorsun
Sen var ya, sen sevgili
Nasıl da gönlüme aktığını
Sanırım hala bilmiyorsun.

Bir damla su
Bir parça umut oluyorsun günüme
Gökyüzünde sevdalı bir martı
Kor gibi bir ateş yüreğime
Sen var ya, sen sevgili
Nasıl da aşkınla yandığımı
Sanırım hala bilmiyorsun

Susuyorsun
Bir sözcük ötekine düğümleniyor
Bir anı geçiyor ta ötelerden
Taş plaktan Müzeyyen Abla sesleniyor
"Dertliyim, ruhuma hicranımı sardım da yine."
Ama sen duymuyorsun.

Işıl ışılım,
Duman duman gözlerim
Bir İstanbul oluyorum hüzün dolu
Sonra Ege olup ellerine uzanıyorum özlemle
Bulutlar yüreğime yağıyor
Ama sen görmüyorsun.