Hep Sen Şiiri - Özcan Vuran

Atmak zordur yüreğinden sevdiğini
Kalbinden sokulmuş bir hançer tadındadir
Hep lanet ettiğimiz ayrılıklar...
Her sonun bir başlangıcı varmış?
Biliyorum, belkide bilmemezlikten geliyorum
Ama benim her sonum ve her başlangıcım hep sensin...
Sadıksın yüreğime vazgeçilmezsin, duruyorsun;
Senelerdir durdugun yerde...
Kimi zaman çağlayan bir şelalesin yüreğimi köpürten
Kimi zaman da küçük bir kibrit çöpüsün,
Koskoca bir ormanı yakabilecek kadar tehlikelisin
Bir o kadar da Åsisin
Ve serseri...

Çatlayan dudaklarımın susuzluğusun
Gündüzlerimin telaşı, gecelerimin efkarısın
Uzadı uzadıya sevdamsın ama sonsuzumsun bir taraftan
Yeniden doğuşum, varoluşumun kaderisin...
Geceden kaçan, gündüzü kovalayan güneşimsin belki
Hatta gecem ve gündüzümsün aslında
Hayata dair, yaşama dair, bir derin nefese dair ne varsa benim için
Hepsi sensin...

Seninle veya Sensiz...
Ne önemi var ki aslında mesafelerin?
Yaşadığım sürece,
Soludugun havayı içime çekebildiğim sürece
Hayatın tek gerçeğini yaşayana kadar;
Benimsin, Benimlesin
Seni Çok Seviyorum
Sevgimin ötesindesin;
Seni Çok Seviyorum...