Hep Sana Hep Seni Şiiri - Cüneyt Gültakın

Hep sana yazdım
Kavuşmayı resmeden sözcüklerle
Umuda yazdım eski aşklara
Suya yazdım

Bilemedim yaşarken
Rüya mı gerçek mi
Anıları çerçeveleyip
Bilemedim bakarken
Daha yaşasak mı
Ölsek mi

Ben iri gözlerinden
Bakıyordum içimdeki çocuğun
Ne sen anlıyordun beni
Ne de ben akıyordum
Sözlerinden

Yaşam hep böyle mi geçiyordu
Çocuk yüreğim her şeyden habersiz
Koşuyordum sokaklar boyu
Kimi ağlayıp kimi gülerek
İki iri gözle hayata şaşıyordu
Balonu patlamış o çocuk

Biliyordum beyaz adam
Çalmıştı zencinin muzunu
Susmalarımız koca bir sağırlık olmuştu
Susuyorduk bozmamak için
Bu kirli oyunu

Aptal öfkelerimiz var
Ve hiç dinmiyor
Öğrendiğimiz ilk şey şiddet
Beynimizde duvarlar
Bize neler oluyor
Kimseler bilmiyor

Birileri gelip açacak deliği
Gidecek bütün günahlarımız
Çekecek içine acılarımızı
Zaman değişecek biraz sabret
Zaman değişecek
Ve biz bulacağız elbet
Eksik parçamızı

O zaman bitecek felaket
Gülsün ömür boyu insanlar
Yollara kimse düşmeyecek
O zaman bitecek esaret
O zaman yalnızca yaşamak
O zaman yalnızca çalışmak
O zaman orman ışıyacak
Çiçekler renk renk açacak

Hep sana yaşadım
Senin yoluna düştüm
Sana öldüm
Sana döndüm kuş gibi
Gökte güneş gibi
Hep sana ışıdım
Sana çiçek açtım
Dağları köprüleri aştım
İzini sürdüm yaşlandım
Gördüm yalnızlıkları
İkiyüzlülükleri
Çıkarır gibi oldum bazen
Gömülü duyguları

Kabul ede ede
Oyuncusu oldum yaşamımın
Anladım kabul etmek
Kaybetmek değil
Kuru dallar gibi
Direnmedim rüzgarlara
Eğilmesini bildim çimenler gibi
Oyuncusu oldum yaşamımın
Kare kare geçse de şimdi önümden
Bir film şeridi gibi