Hep Sana Şiiri - Hasan Kaplan

HEP SANA

hep sana çıkıyor yollarım
ne kadar bağlasalar da düğüm düğüm
hep sana takılıyor düşlerim
sende son buluyor korkularım
ne kadar çökerse çöksün karabasanlar
hep sen söndürüyorsun
yüreğimdeki ateşi
sen dağıtıyorsun
yüreğime çöken sisi
bu yangın
bu timsah barındırmaz bataklıklar içinde

haydi tut elimi
götür beni ışık huzmesine
öyle çok kaldım ki karanlıkta
korkuyorum bu bir ılgım mı

haydi yaklaş
başımı omzuna koyayım
- “serde erkeklik var”mış boş ver
ağlamak istiyorum dizlerinde sırılsıklam
belki çorak toprağı deler çekirdek
gözyaşlarımın gücüyle
haydi okşa ayaz yanığı yanaklarımı
öp kızıl kan içindeki patlak dudaklarımı
sil ki gözyaşlarımı gülsün çocuklar