Hep Orda Kal Olurmu Şiiri - Şerife Gündogdu

Öyle özledim ki! yâr...
Orada olmak vardı şimdi.
Birlikte otururduk, evimizin çiçekli balkonunda,
Sana bir tavşan kanı çay, bana limonlu yapardım.
Gül şerbeti yapardık şifa olsun diye, miss gibi.
İçerdik kahvenin en köpüklüsünden, en can yakardık hasreti kökünden, içerdik pınarlarımızın buz gibi soğuk sularından, konuşurduk havasından,
suyundan.
Biraz domates, biraz biber, közlerdik, bir kaç yumur ta, biraz tereyağı kahvaltımızı yapardık en kralından.
Dans ederdik bülbül nağmeleriyle, kuş seseleriyle.
İyiki varsın, en can iyi ki varsın
Sonra ben gülzâr daki güllerin arasına süzülürdüm yavaşça! güller de sevgilinin kokusu vardır, "bûy- u erguvan" dan daha güzeldir onlar.
Misk- i amber kokusunu çekerdim içime doyasıya, sonra! ezan çiceklerini okşardım zikir, zikir, sarmaşıklar ahhh sarmaşıklar bana aşkı, sevdayı, anlatan, derdime dert katan sarmaşıklar.
En cann en cannn
Biliyorsun ben çok duygusalım şiirler yazardım sevgiliye, en sevgiliye, nağme, nağme, kimisi şarkı olur kimisi türkü olurdu bizi anlatan.
Dert ortağım, sırdaşım can yoldaşım, iyi ki varsın, sen ensin en cansın.
Hep aklımdasın.
Hiç gitme, hep orda kal, olurmu?.