Hep o Yarınlar... (Kendi Şiirlerim)

Karamsar olmasın yarına umutların
Yarınlar hep yeni bir gündür...
Yaşayanların yeniden doğduğu,
Umutların yeniden yeşerdiği,
Sancılı bir titreyiştir hep o yarınlar...
Bazı yaşamların noktalandığı,
Bazılarının ise yeni başladığı..
Yaşanmasa da hep bahar kaldığı,
Özlemlerin sevgiyle yaşandığı,
Bir umut yumağıdır hep o yarınlar...
Kalmazsa gönüllerde acı ile hasret,
Elbet bulunur o yolculukta bir bilet..
Sabret gönül biraz daha sabret,
Diken değil, gül dikmeye devam et...
Huzura yolculuktur hep o yarınlar.
Sevenler yer bulur gönül evinde,
Zehir şerbet olur, yarin elinde..
Sevda ne güzeldir yarin dilinde...
Gönül ölmek ister yarin dizinde,
Az çile değildir sevene, hep o yarınlar...

Suat TUTAK – 19. 06. 2002

ÖĞRENEMEDİM…

Dünyaya akıl erdiremedim
Bal ile acı kardım olmadı
İçine ceviz koydum kanmadı
Ne susam, ne şeker, tat bulmadı
Yolum son buldu, soran olmadı
Bu nasıl dünya, öğrenemedim
Gülenler vardı, bense seyrettim
Daha yolun başında kaybettim
Sardı acılar, sevgi hayalim
Kahpeymiş dünya, nerden bileyim?
Sahteymiş aşk, üç pula vereyim..
Bu nasıl dünya, öğrenemedim.
Sevda denen şey, sönmez ateşmiş,
Yakar kavurur da, hiç tükenmezmiş
Yetimlerin yüzü, hiç gülmezmiş,
Analı, babalılar bilmezmiş…
Gariplere dünya, cehennemmiş,
Bu nasıl dünya, öğrenemedim.