Hep O Var Şiiri - Mehmet Ali Onay

kundaklardaydım
kâh ağzıma meme
kâh beşiğime bir el
kucağındaydım
Anam’dı
Anam
kulağımda ninniler
o tatlı ses
Anam’dı
Anam
bir an O vardı

daha varmadan tadına
bilmem ki ne oldu
yokluğu üzerime
kara kara
felâket bulutları gibi çöktü
ne kötü zamandı
daha doğrulmadım

küçüktüm
çocuktum
hayallerim Anam’dı
rüyalarımda hep O vardı
ne zor yıllardı
ağlardım
daha kurumadım

gençtim
sevdalandım
aşkım Anam’dı
yüreğimde hep O vardı
yapayalnız günlerdi
arardım
daha bulmadım

ne çocukluğum kaldı
ne de gençlik
azap yüklü seneler
hayret
nasıl da tükettik

bütün yoksulluğum O’ydu
küskünlüğüm
bezginliğim O’ydu
şaşkınlığım
perişanlığım O’ydu
bahtsızlığım O’ydu
şansızlığım O’ydu
umduğum
aradığım O’ydu
O
hiçbir zaman yoktu
yoktu
yoktu
yoktu

otuzu da buldu yaş
daha gözlerim kurumadı
her damlasında O vardı
yine de O var
hasret yüklü gelir
gelecek bütün yıllar

onun ki
apansız bir gidiş
anlamsız bir yok oluş
benim ki
amansız bir arayış
telaşlı bir bekleyiş
dumansız bir ataş
anla gerisin kardaş

gel gör ki kardaş
gün gelir bedenim
kendi kendine yük olur
her zamanki gibi
kim bilir daha da kötü
titrek bir ihtiyar
yahut yatalak
bende yine bu hasret
bu merak
ben yine O’nu anarak
derin bir iç çekişin boşluğunda yok olurum
Anaaam
Anaaam
Anaaam diyerek
kapatır gözlerimi karanlığa
uzatır ellerimi boşluğa
her şeye rağmen
herkese inat
gözümde kalacak O murat
tüm yıllara nispet
ben hala bir bebek
bir bebek özleminde
bir yangın içerimde
o çocuksu sesleniş
daha dilimde
Aneyyy
Aneyyy
sar beni