İçimde bir çocuk, ellerini yitirdi
Sonra gözlerini..
..sıcacık yüreğini sonra.
Unuttu!
Onu hayata bağlayan ne idi?
Sevgi agacını kuruttu, günün birinde
Sonra gözyaşlarını..
..çığlığını yuttu sonra.
Sahi!
Susmak denilen avaz, böyle bir şey miydi?
Aşk'a uzanmış buldu bir gün ellerini
Gözleri parladı önce..
..yüreğine ateş düştü sonra.
Hatırladı
'İşte hayatın anlamı, yegâne maksadı bu' dedi..
Sevgi ağacı yeşerdi, çiçeklendi dalları
Sonra çağladı göz pınarları..
..dağlarca sesi yankılandı sonra.
Yalan!
'Gönlümü aldatan, bu bahar gerçek olamaz' dedi
//..Küstürdü; ellerini, gözlerini, yüreğini
ve içinde büyümekte olan çocuğun sesini..//
Dil-ruba 13 Nisan 2015 P.tesi 06:10
Emine GençKayıt Tarihi : 13.4.2015 06:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çocuklar hep büyümeye özenirler. Bilakis büyüklerin de çocukluk günlerine dönmeyi arzu ettiklerini bilmezler…
Çocukları masumiyetleri kucakladığı için kaybedecekleri hiçbir şeyleri olmaz.
Ya büyükler!..
Hep içindeki çocuğun inleyen sesini, masumane seslenişini duyarlar, lakin bir türlü ne onunla, ne de onsuz olabilirler. Büyük olmak, büyümüş olmak masumiyetin gurura bürünmesi, çocukluk saflığının yitirilmesi demektir, büyükler için.
Hep düşünmek, her şeyi düşünmek zorunda kalırlar. Yahut da olabilirlerse aldırışsızlığı seçmek…
Umursamamak, hayatı unutmasının müsebbibi olur.
Önce ellerini, sonra gözlerini, sonra yüreğini ve en sonunda da sevgi ağacını ve gözyaşlarını kaybeder.
Bir feryat atmayı düşünse de düğümlerin boğazının daralan boğumunda…
Susar…
İçindeki çocuğu susturur.
İçin için atılan avazın sedası susturucu takılmışçasına boğazında cılızlaşır, erir gider…
Bir ümit…
Aşka tutunmaya çalışan ellerin belki çaresizliğinin son çırpınışı…
Bir cesaret.
Gözlerine yüreğinden yansıyan bir parıltı.
Ve hayatın anlamını yeniden yakalama arzusu…
Karı, boranı; umutsuzluğu, çaresizliği atlatıp yeniden bahara tutunarak yeşermeye çalışmak.
Gözyaşlarını çoğaltıp kurumuş sevgi ağacının köklerine salmak…
Sonra da avazı yettiğince boğazını yırtarak dağlarda yankılandırmak…
Sanki rüya!..
İnanılamayacak bir ahval…
Korkuların en büyüğü ve en dehşetengizi, yeniden kaybetmeyi göze alamamak…
Kendi gibi; içindeki çocuğa da umutlarını, baharını, ellerini, kollarını, gözlerini yitirtti…
Yüreğini eritti...
Sesini de boğazında tüketti…
Güne düşen güzel bir şiir.
Günün şairini gönülden kutluyorum.
Hikmet Çiftçi
23 Mayıs 2015
“GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ”
Sonra gözyaşlarını..
..çığlığını yuttu sonra.
Sahi!
Susmak denilen avaz, böyle bir şey miydi?
Çok hüzünlenmiştim. Sonra ne güzel sevgi ağacı yeşermişti yeniden. Sonra neden yeniden inancını, güvenini kaybetti. İçimizdeki çocuk hiö ölmemeli Emine hanım...Güzeldi şiir. Kutluyorum içtenlikle e sevgimle...
ve içinde büyümekte olan çocuğun sesini..//
-----Emine hanım hepimizin yüreğinde bir çocuk var ,bence çok güzel bir şiir günün şiiri olmayı hak etti kutlarım sizi şiirinizi ve secici kurulu saygılar sunarım .
adres sormadığı gibi /
ardına bakmayan aşk kadar mağrur /
mağdur /
ve tek başına.../
o halde /
gerçekleri söylemeli çocuklara! /
incirin sütü kara.../...' (Naime Erlaçin)
Şiiri beğendim. Tebriklerimle...
TÜM YORUMLAR (6)