nedensizim,
niçinsizim bu gün,
ağlamak istiyorum titretircesine arşı,
ve hatta sebepsiz...
günü,geceyi delirtircesine,
yakamozları mehtapta yakarcasına,
acıtırcasına iris rengimi,
bana benden yakın yalnızlığıma,
ağlamak,
bin çığlıkla...
her nefeste,
tükeniyorum en sesli gözyaşımda,
alışıktı pınarım,
doğuştan kuru yaşlara,
ağlamak kötü şey diyorlar,
oysa,
büyük ağlıyorum yalnızlığıma....
ağlamak istiyorum,
kuytularımdaki en depreşik hüzne,
ağlamak istiyorum,
en nedensiz sevinçlerime,
müjdeli rüyalara dalıpta gözlerim,
hıçkırıklar içinde,yüreğime kapanıp,
ağlamak istiyorum,
bu gün nedense...
kuyruklu yıldız peşinde yiten,
gözlerim,
ayışığında süzülüyor çaresizliğim,
isyansızım yinede,
göz yaşlarımdaki yalnızlığa,
teslimim....
yüreğim sığmıyor,
bu gün,
ne dört duvara ne sokaklara,
Ellerimden, gözlerimden, kalemimden,
Beynimden, ruhumdan,bedenimden,
ve hatta en deli benden
sessiz çığlıklarımla bu gün,
ağlamak istiyorum,
en sulu sepken...
ve katılıp yorgun düşercesine,
nedensiz,niçinsiz,
ve hatta sebepsiz,
arşı sallayarak depremlerimde,
ağlamak istiyorum..
sakın sus deme...
fügen...
2008 in vakitlerden hani olurya sebepsiz ağlama krizi vakti...
Fügen GülgörKayıt Tarihi : 26.7.2008 01:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!