Hep Mavide Kalacaksın

Kara trendeyim yine..
Gidiyorum arkama bakmadan,
Yorgun yüreğime ve yaşananlara inat..
Katar katar, kağnılar gibi…
Her tıkırtısında senden ve kentinden uzaklaşıyorum
Adım adım..
Biraz önce tıkırtılar dindi..
Yeni yürekler,
Yeni insanlar yüklüyor kendine vagonlar…
Eskilerini ise,
Senin olmadığın bu kentin sessizliğine bırakarak…

Deniz çok gerilerde kaldı şimdi
Bizimle birlikte yolculuk etmiyor o sonsuz mavilik..
Seni anımsamak için maviye bakmak yetiyor bana,
Yani gökyüzüne bakıp soluklanmak…
Sen hep mavide kalacaksın
Aydınlığı bittiğinde yeryüzünün
Ve karardığında gökyüzü..

Seni görmek istediğimde kocaman
Alev alev bir ateş yakacağım karanlığa inat
Orada olacaksın yine ateşin mavisinde ve gökyüzünde
Tüm yıldızların göz kırpışında
Seni hiç unutmayacağım demek ki
Karanlıkta ve aydınlıkta…

Söğüt ağacı da senin gibi hınzırlık yapmada
Omuzlarındaki sıcak çukura düşmek mutluluğu öyle sardı ki benliğimi,
İçimi öyle işgal etti ki terli coğrafyan..
Her zaman büyüttüğüm ve içimi kanatan
Haykırmayı bekletmek sabrını gösteremiyorum bu kez kendime…

Çocuk gözlerin geliyor gözlerimin önüne.
Yüzümü kaldırsam yüzünden nerede olduğumu görecektim,
İnsanların ne yaptığı bilecektim
Başımı kaldırmak ihanet olacaktı belki de…
Omuzlarındaki sıcaklığa ve mavide sonsuzluğa yol gösterişini
Sen böylece rehberim olup her zaman yol gösterecektin
Kara trenden her baktığımda gökyüzüne…