Hep Küçük Şeylerle Mutlu Oldum

Hep küçük şeylerle mutlu oldum ben
Hiç yükseklere takmadım gözümü
Bazen ılık,bazen serin rüzgârlara tuttum yüzümü
Azıcık şeylerle kanaat etmekte buldum çözümü.

Hep küçük şeylerle mutlu oldum ben
Rüzgâr sesinden,yağmur sesinden
Miyav miyav miyavlayan minik kedi sesinden
Sabah karanlığında ezan sesinden.

Hep küçük şeylerle mutlu oldum ben
Şırıl şırıl akan derelerden
Çiy çiy yağan zerrelerden
Göğe yükselen minarelerden
Zeytin ekmek yemekten
Doyunca şükretmekten
Duaya amin demekten.

Hep küçük şeylerle mutlu oldum ben
Ufakken ip atlamaktan
Topaçla oynamaktan
Bir de, çekirdek çıtlamaktan
Niyet tutmaktan
Balık tutmaktan
Oruç tutmaktan.

Hep küçük şeylerle mutlu oldum ben
Kuşlara ekmek attım
Nane limon şekeriyle çiklet sattım
Doya doya yemesemde herşeyden tattım
Bazende kıskanmadan uzaktan baktım.

Hep küçük şeylerle mutlu oldum ben
Üzüldüğümü,kırıldığımı hiç belli etmedim
Acıların üstüne üstüne gitmedim
Yavaş yavaş erisemde hâlâ bitmedim.

Hep küçük şeylerle mutlu oldum ben
Bırakın artıları
Eksilerle bile mutlu oldum
Böyle alıştırdım kendimi
Zorda olsa yendim nefsimi
Yavaş yavaş hayatttan aldım dersimi.

Hep küçük şeylerle mutlu oldum ben
Erkek olmaktan
Baba olmaktan
Adam olmaktan
Eski şarkılardan
Eski şarkıcılardan
Eski arabalardan
Hayattan
Varolmaktan
Gülmekten
Hatta ağlamaktan
Kaybetmeyi öğrenmekten
Velhasıl
Yaşamaktan
Yaşatmaktan
Mutlu oldum ben
Ama, hep küçük şeylerden.

Büyük şeyler mi?
Onları zaten aramadım...

(12 Ağustos 2002)