Ne bilsindi papatya!
Kırların özgür çiçeği
Gözleri bahara açınca görebildi
Kış uykusundaki gerçeği
Oysa ne hülyalar sunmuştu bahar
Güneşi vardı, her şeyden önce
Üşüyen bedenini sımsıcak kucaklayacak
ve renklerin bin bir tonu
Göz alıcı ehengiyle ruhunu saracak
Ne bilsin di papatya!
Hep kıştı mevsimler
Sadece masallarda anlatılırdı baharlar
Biteviye üşüyordu!
Sıcaklığına ne olduğunu bilmeden
Bu; yazgısı olamazdı onun
Olmamalıydı da
ve de olmadı
Yine soğuk bir kış gecesinin sabahında
Bir sıcaklık hissetti teninde
İlk defa böyle bir şey oluyordu
Tüm bedenini ılık ılık sarıyordu
ve yüzünde tatlı bir tebessüm
Anladım ki; bahara uyanıyordu.!
Kayıt Tarihi : 17.7.2009 19:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (25)