Hep Kara Şiiri - Ömer Geçdoğan

Gecenin örtüsü sarmış her yanı
Kağıdım, kalemim, zihnim hep kara.
Tabibim derdime koyamaz tanı,
İlacım, merhemim, gönlüm hep kara.

Yalnızlık ezelde biçilmiş kaftan,
Divanedir gönlüm anlamaz laftan,
Günlerim geçtikçe kopmuşum saftan,
Toprakta izlerim, yolum hep kara.

Karaymış bu bahtım kara bağladım,
Yetişmedi gücüm nidem ağladım,
Deştiler yaramı tuttum dağladım,
Örsümde çekicim közüm hep kara.

Ulaşmak istesem uzaktır menzil,
Ya vezir olurum yahut da rezil,
Sözcükler yetersiz nazımsa sefil,
Şiirimde hecem, ölçüm hep kara.