Tek tek çarparak kapıları kalanların gövdesine
her şeyi hiçbir şey gibi bırakıp gittiler...
bir daha tekmelenmeyecekti duvarlar
yeniden aralanmayacaktı kirişler
diye düşünüp gittiler...
içte kaygılar büyümeye el vermişken
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta