Hep kalanlar Şiiri - Orhan Hatıl

az kaldı
az kaldı
dudaklarına ulaşacaktım
korkusuzca güne gülümseyen dudaklarımla
sen bir kış rüzgarıydın saçlarımda ki
uzak ıslıklarında yolların
göz bebeklerim sarışınlığını çekiyordu hayalinin

unutma aşıklar ölmediği gibi
hüzünlerde ölmüyor sevmeye çalıştığım
bu sokakların boş dükkanları,üzerimdeki yalnız bir şehir
içimde ki ise sen ,nadolu
hazin bir kitabın yarı açması

bilirsin bu parasız şarkılarımı
düşlerimi
o garipce gülmelerimi

bir gemiydin sabahın şafağında kaybolan ellerimde
akşamlardı özleten seni
derin yatışlarımda yarımda olan sen