Hep Kaçtım Şiiri - Ramazan İlhan

hep kaçtım lakin!
bende;
kaskatı bir bir karanlık
kasvetli bir nefes
zehirli bir hançer oldu dizeler...

hep kaçtım lakin!
uzayıp giden ıssız bir koridordur içim...
ve peşim sıra yürüyen
ve beynimi kemiren sesler...

hep kaçtım lakin!
her lahza büyüyen vehimler
boncuk boncuk ter oldu şakağımda
gözlerimde dolaşan telaş
soluğumu kesen şey
etrafımı saran
ağzı salyalı, sinsi itler...

hep kaçtım lakin!
çok yabancı düştüm
caddelerde
gürül gürül akan
yürüyen konuşan
ruhu libasından çok yıpranmış
duvar dibi papatyaları postalıyla çiğneyen
konuşması koyu dibi
susması nikotin kokan
fertler arasında...