Hep İlim İçin Şiiri - Kenan Nallar

Hayat gülmek istedim gülemedim,
Ecel günden güne yaklaşır bilemedim,
Paramparça oldu artık ciğerlerim,
İnceldi yüreğim, yorulur ellerim.
Lanet altında kaldım hep bu dünyada,
İncine incine kaldım yarı yolda,
Mesut bir gün gelmez, gurbet orada,
İlimden habersiz bu yürek, uzakta.
Çare yok ki bu derde hep hasret kaldık,
İlim için günden güne hep karardık,
Nedense ak yüzümüz kalmadı artık,
Bulut sarıyor üstümüze bunaldık.
Umut mu yok? Çare mi yok? Bilinmiyor.
Hasretlik içimizde artık gitmiyor,
Artık istense de geri dönülmüyor,
Sarılmalı bu yaralar hep kanıyor.
Rahat yok iyi insana hepsi göçüyor,
Elbet bir gün gelen çok yaşayamıyor,
Temiz olsa da yüreği yaranamıyor,
Yalnız kendisi ilme sarılıyor.
Ağlar gülmez ilim hasretiyle yanan,
Neden yoktur ilim için hep acıyan,
Anlayamazlar ilimden olamaz can,
Rahat yok bu dünyada kalmadı canan.