yeni şehirler oluyordu gözlerin
yeni bir yerlere alışıyordu kalbim
değişmişti her şey
her şeyin önündeki yüzler
sen de değişmiştin
kalbimde yer edindiğin o yerde
sende de vardı bir şeyler
kalbimin perdesini çektiğim o akşamlarda
hiç ışığı yakmıyordum
karanlıkta oturuyordum sürekli
ve perdemin önünden birisi geçiyordu her zaman
kimdi bilmiyordum ama hep tanıdık birisi gibiydi
ya da tanımak istemediğim bir hayal
bana ne oluyordu bilmiyordum
dışarıyı dinliyor
ama dışarıdan bir ses duymuyordum
hep içerdendi tanıdığım o ses
hep içerdendi mutluluk
hep içerdendi ölenler...
Kayıt Tarihi : 4.10.2012 17:36:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!