Yağmuru bekleyen kurak toprağım
Her gördüğüm buluta aldanmışım
Sararıp soluyor, gönül yaprağım
Ömrü heder edip, nasıl kanmışım
Gençlik rüzgar gibi esip de geçmiş
Tomurcuğa kadem basıp da geçmiş
Gönül aynalara küsüp de geçmiş
Savrulmuş yapragım, hep hüsranmışım
Bahar tez tukenmiş hava buz gibi
Bana kar fırtına, kime yaz gibi?
Keder beni bulur, derdim az gibi
Her günüme ayrı hüzün banmışım
Buz tutmus yüreğim sevdaya küsmüş
Izdırap gürlemiş, sevincim pusmuş
Lal olmuş umudum sesini kısmış
Yar zehrini sürmüş merhem sanmışım
Gözümden kan döküp çekip gideni
Hasreti bağrıma çakıp gideni
Canımdan canımı söküp gideni
Hergün vazgeçip de yine anmışım
Mutluluk nasıl da gitmiş elimden
Ahuzarım düşmez olmuş dilimden
Yeniden doğarak kendi külümden
Tekrar tekrar sönmüş yine yanmışım
Ayşegül Bahçeci
03.12.2017
Kayıt Tarihi : 29.3.2023 21:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!