Hep hasret Şiiri - Ayhan Şenkulak

Hasret çekmek için uzak olmak mı gerek
Yüzünü görmek için gurbetten dönmek
Sensizliğin çok oluşundan ölmek mi gerek
Ya da mutlu görünmek için yalandan gülmek.
Yanımdayken dahi hasretim sana zaten
Elveda dediğim yerde kaldın ben giderken
Yazılacak söz kalmadı çekilecek dert
Zaman mert değil çok namert
Benim gücüm kalmadı sen istersen sabret
Vuslata yürümeye gücüm yok artık
Umut kayıp değil baştan başa yırtık
Ne kadar yoksun kaldım çocuk gibi sevinmekten
Yoruldum artık uzaklaşan yollara yürümekten
Ölüm bakmaz yüzüme Azrail unutmuş gelmez
Yürek yorgun yatalak ilaç çare etmez
Gözlerinin gözlerime değmesi yetmez
En büyük vuslat bu bekleyişte bitmez.
Giriş yok çıkış yok kapalısın her yer den
Bir çığlık gelir kulaklarıma kapalı kalbinden
Ne olduğunu anlamam bir şeyler kanar içimden
Farkına bile varmadan bir off çıkar sesimden
İnsanlıktan çıktık be seni düşünmekten
Ya geri gel yada ara ver hasrete yürümekten
Ne anlarsın bilmem beni peşinde sürümekten
Gerçek değilsin zaten vazgeç hayalde de görünmekten.