Hep Güz Şiiri - Serap Çakar

Hep güz
Ve ne yana baksam hazan
Yaprakları dökülüyor ömrümün
Sahte yüzler ardında bırakmış beni
Kanamakta bir yer içimde
İçin için, ağlar gibi
Göz pınarlarım kanlı
Ağlıyorum
Kanar gibi...

Bir sessizlik ki sorma
Fırtına koptu kopacak sanki.
Oysa yok fırtına falan,
Yaprak kıpırdamıyor gönlümde.

Boğazıma dizili bir avuç cam kırığı.
Her biri derin izler bırakacak
Öyle görevlendirildiler çünkü

Üzüldüm...
Acıdım...
Çok kanadım
Bilmediler...

Beceremedim
Beceremedim yine
Sevda bıraktı elimi daha yolun başında.
Kayboluverdim ıssızlığında
Korkak yalnızlığımın
Beceremedim sevilmeyi, belki de sevmeyi.
Oysa herkes sevsin istedim beni
Beceremedim...

Hep güz
Ve ne yana baksam hazan
Kuru dallar arasında
Çıplak bir ağaç gövdesiyim
Utançlı
Ama biliyorum çaresiz
Ayakta ölüyor ağaçlar

03.11.2003