Hep Göç Yollarında Kalacaksın

Birazdan gideceksin bu evden
Son kez bakacaksın duvarlara
Odaları tek tek gezeceksin
Son defa uyuduğunuz yastığı koklayacak
Akasyaları hatırlayacaksın
Gözlerin dolacak bir an
Belki ağlayacaksın da
Birazdan göç yollarında olacaksın
Kalbinde bir kuş havalanacak
Beyninde hatıralar canlanacak
Birazdan son defa çıkacaksın o evden
Kimseye kal diyemediğin için
Gitme diyen kimsen olmayacak yanında
Kendine kendin üzüleceksin…

Yollara baka baka gideceksin
Bir taksi seni anılarından uzaklaştıracak
Bir uçak seni ebedi hasrete taşıyacak
Uzun süre kendine gelemeyeceksin
Her gece rakı sofralarında sabahlayacak
Sigara paketlerinde sevgiyi arayacaksın
Kimseden bir bardak su isteyemeyecek
Kimseyi bir daha onun kadar sevmeyeceksin
İşte o zaman gitme diyebilmeyi öğrenecek
Fakat kimseye kal demeyeceksin

Ve bir kez daha anlayacaksın ki
Zaman hiçbir geç kalmışlığı af etmiyor
Geri dönüp yine yollara bakacaksın
Kalbinde bir kuş havalanacak
Beyninde anılar canlanacak
Ve sen;
Hep göç yollarında kalacaksın
Sonra durup bir köşe başında
Bir çınar gibi yalnız kalacaksın
Yaşlanacaksın…Yaşlanacaksın…