Hep söylense hep anlatılsa da,
Sen bomboş gözlerle bakıyorsun dünyaya!
Ne çare'ki 'boş' demişsin bir kere,
'Herşey boş' sence dünya da.
İşte böyle anlamsızlaşmış herşey,
Senin gözünde dün de, bügün de,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
