Hep söylense hep anlatılsa da,
Sen bomboş gözlerle bakıyorsun dünyaya!
Ne çare'ki 'boş' demişsin bir kere,
'Herşey boş' sence dünya da.
İşte böyle anlamsızlaşmış herşey,
Senin gözünde dün de, bügün de,
'Anlayamadığımız şeyler oluyor' diyerek;
Kızmış, boşvermişsin herşeye.
Başını titreyerek tutan ihtiyar:
Dalı, dalıp, giden hasta kadın...
Paytak adımlarla yürüyen
Ve de hiçbirşey anlamayan
Sabi sübyan, çaresiz çocuk için;
Onlara adanan bir gelecek varmı? ...
Sen yetişkin, sen müşkülpesent
Herşeyden hemen daralan insan...
Paytak, paytak yürüyen çocuk,
Yaşamı nereden öğrenip, nasıl bilecek?
Kayıt Tarihi : 16.1.2008 02:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
DERİNLİĞİ OLAN BİR ŞİİR OKUDUM.
TEBRİKLER.
SELAM VE DUA İLE.
saygılar kemal bey..
TÜM YORUMLAR (2)