Hep Ettim Zarar Şiiri - Orhan Tamtürk

Uymuşum şeytana nefsi suçlarım
Kırılmış zincirin, halkası kayıp
Altında ne var, bilmem ki saçların
Zonkluyor beynim günahları sayıp.

Sönsün meşalesi, burnu sürtünsün
Kaç çelme taktı bak, bugüne kadar
Uğrasın zillete defteri dürülsün
Sevap hanem sıfır hep ettim zarar.

Kalbin riyası azgındır denizden
Batırır battıkça hepten insanı
Kum tanesi çakıl oynar da yerinden
Beyinlerde firaset, perde arkası.

Ziyanda sermayem kediye yüklenmiş
Kaybetmiş kervanı çölde kalmışım
Yokta var oluş var, varda yok oluş
Gerçeği görmemiş uykuya dalmışım.

Nefis bin bir başlı, sanki ejderha
Yutar çiğnemeden doymaz hiç gözü
Ben miyim suçlusu, nefsim mi yoksa?
Söz verdim kaç kere, tutamadım sözü.

İçimde bir hüzün, yüzümde sille
Kemirir kurt gibi derinden beni
Fırtınalar kopar, her gün içimde
Silinmez yüzümden sillenin izi...

Görünüşü güzel içi çürümüş
Bir meyve düşünün nasıldır sizce?
Aldatır görünüş, ah o görünüş
Görülmez göz ile, inerde perde.

Güvelenmiş bulgur tanesi gibi...
Günlenip güneşte yerine konsam.
Zamanda eriyen, yorgun gölgemi
Ayırsam ruhumdan bedensiz kalsam.

(2008)