Hep Ertelemeydi Hayatımız

Her suskun gecenin bir yanlız yolcusu olduk.
Yumduk gözlerimizi uykulara.
Dokunduk güneşin kızıllığına.
Dokundukça yandık.
Yandıkça düşleri yâr, yâri gerçek sandık.
Düşler bir hazırlıktır uyanma anına.
Bile bile unuttuk.
Sonra: sonrası hep aynı.
Doğduk ve aynı hızla ölümü tattık.
Keşke diye başlayan cümleler kurduk.
Hepsi kayboldu ıssız gecelerde.
Gelecek düşleri kurduk art arda.
Aynı hızla uyandık.
Sonra çaldılar bizden.
Yaşanmış ve yaşanılası ne varsa.
İnsanın sustuğu yerde kırılmış umutlar.
Susmak ki sevene yapılan en haksız eylem.
Zaman zalim yüzüyle gelip geçmekte.
Mevsimsiz rüzgarlar savurmakta ömrümüzü.
Kaybettik kimliklerimizi.
Hep ertelemeydi hayatımız.