Hep elde sıfır Şiiri - Kpt Yılmaz Bektaş

Bir ikindi vakti miydi ki şimdi tam hatırlayamadım;
“Neredeydi tüm insanlar nereye kaybolmuşlardı!”
Ya hafta tatili ya da sonu değilse bir Bayramın
Tenhaydı çarşı geçmiş gün için tersine alışılmışın…
Alışılmış; sanılanın aksine gerçek ilacıymış insanın
Bir kere düşünmeye başladın mı sonu gelmez…O gün anladığım:
Uçmaktan geçtim koşmaktan, aşktan, sevdadan…
Ya bir düşersem korkusundan yürüyemiyor bile çoğu insan
Asıl zor olan yeniden başlamakmış sıfırdan
Hangisinden bahsediyoruz türlü sıfır arasından?
Kiminin sıfırı kimine zirve, kimiyse sıfırın altında hep niyeyse!
Elinde koca bir hiç kalanlara ne denebilir ki sıfırı tüketince
“Geçmiş olsun” mesela ya da “Boşver geçer aldırma”!
Olabilir belki ve daha da fazlası geliyor ilk anda akla.
Ama Kocaman bir; Ama!
Biraz düşününce bunların hepsi de birer zırva…
Sıfır sayılabilir bir büyüklüktür zira; Hatta hattı zatında kanımca;
Eksiden artıya uzanan sonsuzluğun tam da ortasında;
“Sıfır”; Eskiden yeniye ve henüz daha yenilenmemişe uzanan bir hatta;
Dengesidir tüm Evrenin ve saflığın göstergesidir her anlamda
Yanlışların ve doğruların arasında sıkışmış, İnsan soyunda…
“Sıfır” en büyük buluşların arasında; “İnsan sayılmayı” başlatandı, Hatırlasana!
Yepyeni, sıfır geldiğimiz dünyadan ister gönüllü ister zorla, Unutma!
Yine öyle gidiyoruz tükettiklerimizden arda kalan sıfırla…
Gerçek değişmiyor elde kalan hep “sıfır”ne kadar hesaplarsan hesapla!
Kendini sevmek ve değer katmak “Sıfırını” sevebilmekle başlıyormuş her anlamda…

Yılmaz BEKTAŞ