Hep Çocuk Kalsaydım Şiiri - Ercan Yıldız

Köyün suskun sokaklarında,
çocukluğumuz çığlık atardı.
Duvar dibinde saklanan hayallerim,
gözlerimde canlanırdı.
Toprak damlarda tüten bacalarla birlikte yüreğimiz ısınırdı.

Bazen bir kuş konardı pencereye
Gözlerimizde üşürdü,
bakardık dalgın dalgın.
Rüzgar kokardı her yanımız
Dışarıda kar yağarken,
içimizde karanlıklar çiçek açardı...

Kızılca bayırda tutunurduk
bir rüzgarın kanadına,
dağ taş dolaşırdık
Kuşlarla bulutlarla konuşurduk
Öperdik güneşi alnından
Umutlarımızı yıldız yapıp,
savururduk gökyüzüne.

Ne türküler tutulurdu, dağ yolunda...
Acıdan sevinç sevinçten umut yapardık.
Her günümüz güneşle beslenir,
sevgi ile süslenirdi.
Dağ çiçekleri gönlümüzde büyür,
buram buram sevda kokardı.

En güzel anılarımız
Akşamın kızıl vaktine sızardı
Karanlık çökünce damda oturup,
yıldızları sayar, onlarla konuşurduk
Ninelerimizin anlattığı masalları,
öyküleri dinleyerek geçerdi...
Sevgi, saygı, dürüstlük ve iyi insan olmak masallarla, öykülerle işlenirdi içimize.

Sevdalarımız sevinçlerimiz vardı
Toz pembe hayallerimizi,
beyaz gül yapraklarına sarar öyle uyurduk
Gök mavisi hayallerle uyandırdık...

Ne olurdu keşke hiç büyümeseydik
Hep çocuk kalsaydık...
Köyümün sokaklarında
Yeniden oynasaydık...

27/05/2020-ELAZIĞ