Hep Çocuk Kalsaydım Şiiri - Ayten Özgün

Keşke yeniden çocuk olabilseydim,
Hiç büyümeseydim hep çocuk kalsaydım,
Üzüntü nedir acı nedir bunları bilmeseydim,
Geceleri rahat uyur yarınları düşünmezdim.
Yaptığım yaramazlıklardan ceza alsaydım.
Osun ben razıydım.
Hiç büyümeseydim hep çocuk kalsaydım.
Çok düşerdim oyun oynarken,
Dizlerim zedelenir kanar'dı
Canım çok yanardı.
Annem ellerimi yüzümü yıkar
Kanayan yaralarımı temizler,
Bez parçası ile sıkı,sıkı sarardı.
Hiç büyümeseydim hep çocuk kalsaydım.
Parklarda koşar oynardım,
Luna parka götürürdü Annem,
Atlı karıncalara binerdim,
Atlar döner,dönerdi ben etrafı seyrederdim,
Annem'de beni.
Annem gözünü benden hiç ayırmazdı.
Balonlar alırdı bana renk,renk,
Uçmasın diye iple parmağıma bağlardı.
Çocukluk işte,çözeyim erken kaçar uçardı.
Yere oturur ağlardım.
Annem beni kucağına alır,
Sıkıca sarılır öper okşardı.
Sıkı,sıkı tutardı elimden,
Beni yanından hiç ayırmazdı.
Hiç büyümeseydim,hep çocuk kalsaydım.
Susuz çiçekler gibi solmazdım,
Ben razıydım hep çocuk kalsaydım.